Poznaj historię i początki Alessi i odkryj, jak doszło do współpracy z najciekawszymi projektantami.

1920 - Początki
W 1921 roku Giovanni Alessi i jego brat założyli Fratelli Alessi Omegna - FAO, „Warsztat obróbki blach mosiężnych i niklowo-srebrowych z odlewnią”. Pierwsza produkcja FAO została zainspirowana nakazami najbardziej prestiżowych producentów przedmiotów dla domu z początku XX wieku, zwłaszcza z Austrii i Anglii. Giovanni miał obsesję na punkcie jakości i fachowego rzemiosła: jego produkty wykonane z miedzi, mosiądzu i srebra niklowego, które następnie były powlekane niklem, chromem lub srebrem, natychmiast zyskały sławę dzięki starannemu wykonaniu i doskonałemu wykończeniu.

1930 -Carlo Alessi
W 1932 roku do rodzinnej firmy dołączył Carlo Alessi, najstarszy syn Giovanniego, jeszcze bardzo młody, projektując większość obiektów wykonanych od połowy lat trzydziestych do 1945 roku. Rozwój firmy przyspieszył w latach trzydziestych, liczba osób zatrudnionych w dziale produkcji wzrosła i powstała pierwsza sieć sprzedaży. Dzięki talentom projektowym Carlo powstały pierwsze oryginalne, niezależnie kreatywne produkty. Pod koniec dekady to obiecujące przyspieszenie zostało zahamowane przez zmieniające się warunki polityczne.

1940 -Wojna
Wybuch drugiej wojny światowej spowodował, że Fratelli Alessi Omegna, podobnie jak wiele innych włoskich firm, musiał poświęcić swoje wysiłki przemysłowi zbrojeniowemu. Kiedy wojna dobiegła końca i FAO wróciło do biznesu, położyło podwaliny pod proces transformacji, który miał przenieść firmę z wymiaru rzemieślniczego na skalę przemysłową. Co więcej, wypracował znacznie wyraźniejszy wizerunek produktu, zdolny konkurować z kreatywnością wiodących firm w branży i penetrować powstającą włoską scenę projektową.

1950 - Ettore Alessi
W latach 50. firma stopniowo odchodziła od metali miękkich, zastępując je stalą nierdzewną, przekształcając produkcję z rzemieślniczej w przemysłową. Znak zmiany z nową nazwą: ALFRA (ALessi FRAtelli). Przez te lata firma specjalizowała się w produkcji obiektów do użytku profesjonalnego (hotele, restauracje, bary itp.). Carlo Alessi, najstarszy syn założyciela, przejął kierownictwo firmy od ojca. Jego brat Ettore, który dołączył do firmy w 1945 r., Został szefem Działu Inżynierii, utrwalając jej tożsamość projektową: w tym czasie powstały pewne „przemysłowe typy” produktów, takie jak kosze i miski na owoce wykonane z drutu stalowego. Kierowana przez niego ALFRA rozpoczęła również współpracę z niezależnymi projektantami.

1960 -Ceselleria Alessi
W latach sześćdziesiątych XX wieku do produktów przeznaczonych dla sektora profesjonalnego dołączyła kolekcja przedmiotów stworzonych do użytku domowego. Gama „Ceselleria Alessi”, będąca reinterpretacją stylów tradycyjnych wyrobów ze srebra, bardzo przypadła do gustu popularnym w tamtych czasach, stając się wkrótce prawdziwymi bestsellerami. Rynek międzynarodowy eksplodował, a wysokiej jakości wykonanie nowych produktów ze stali polerowanej i satynowanej sprawiło, że włoska firma odniosła ogromny sukces. Zaowocowało to w 1964 r. Przyznaniem jej prestiżowej nagrody „Mercurio d’Oro Award for Industry”, pokonując konkurencję ponad 100 konkurencyjnych firm i zyskując reputację jednej z najbardziej kreatywnych i przedsiębiorczych firm w branży.

1970 - Pierwsi bohaterowie projektu
W 1970 roku do firmy dołączył Alberto Alessi, wnuk założyciela. Kolekcja tac i koszy zaprojektowana przez grupę Exhibition Design, modułowy system obsługi stołu opracowany przez Franco Sargianiego i Ejię Helander oraz Alessi d’Après, były pierwszymi projektami, które opracował. Alessi d'Après była operacją badawczą mającą na celu produkcję „multiplikatorów sztuki”, która obejmowała, wraz z innymi, Salvadora Dalì: wyraźną deklarację chęci Alberto do tworzenia przedmiotów, które były nie tylko funkcjonalne, ale także zdolne zaspokoić ludzką potrzebę sztuki i poezja. W latach 70., po tych początkowych projektach, partnerstwa z Ettore Sottsass, Richardem Sapperem, Achille Castiglioni i Alessandro Mendini przyczyniły się do przekształcenia firmy w Fabrykę Projektowania wyobrażoną przez Alberto.

1980 - Herbata i kawa Piazza
W pierwszej połowie lat 80. partnerstwo z Alessandro Mendinim zapoczątkowało operację badawczą zatytułowaną Tea & Coffee Piazza, mającą na celu zbadanie świata międzynarodowej architektury w celu zidentyfikowania nowych talentów zdolnych do odnowienia języka projektowania, który charakteryzował obiekty dla domu. Tematem zaproponowanym zaangażowanym architektom był „zestaw do kawy i herbaty”. Zaprezentowane w 1983 roku wyniki badań „Tea & Coffee Piazza” odniosły ogromny sukces zarówno wśród opinii publicznej, jak i krytyków, plasując Alessiego na stałe wśród fabryk włoskiego designu. Operacja doprowadziła również do odkrycia dwóch wielkich nowych projektantów: Aldo Rossi i Michaela Gravesa.

1990 -
Młodzi projektanci i nowe materiały
Centro Studi Alessi (CSA) zostało otwarte na początku lat 90. z podwójną misją: rozwijać wkład teoretyczny w sprawy związane z obiektami i koordynować prace, które firma chciała rozpocząć z młodymi projektantami, a nie tylko z tymi, którzy mają już skonsolidowane reputacja. Badania Alessi otworzyły drzwi do nowych języków projektowania i stworzono niektóre z ikonicznych produktów tamtych czasów, w tym zapalniczkę gazową Firebird firmy Guido Venturini lub pojemnik Mary Biscuit autorstwa Stefano Giovannoni. Oprócz stali, która do tej pory była używana prawie wyłącznie, do produkcji wprowadzono inne materiały. Katalog został wzbogacony o przedmioty wykonane z drewna, plastiku, szkła, porcelany, ceramiki itp ... Muzeum Alessi zostało otwarte w 1998 roku.

2000 - Wieże herbaty i kawy
Operacja projektowa Tea & Coffee Towers rozpoczęła się w 2000 roku, kierując się tymi samymi teoretycznymi założeniami, co Tea & Coffee Piazza, 20 lat później. Po raz kolejny tematem zaproponowanym zaangażowanym architektom był „zestaw do kawy i herbaty”, ograniczający ich wielkoskalowe wizje projektowe do mniejszej skali. Operacja zapoczątkowała nową serię partnerstw, w tym z Davidem Chipperfieldem, Dorianą i Massimiliano Fuksasem, Zaha Hadid i Toyo Ito, nadając eklektycznemu charakterowi katalogu Alessi pełną dojrzałość. „Cała wiedza i rozszerzenia z poprzednich katalogów”, zauważa Alessandro Mendini, „zostały rozwinięte, wzmocnione i ponownie zinterpretowane dzięki rozszerzeniu i rozpowszechnieniu produktów, których nigdy wcześniej nie doświadczyliśmy w całej historii Alessiego”. W 2000 roku Alessi nawiązał współpracę z firmami działającymi w sektorach produkcyjnych bardzo odmiennych od własnych, oferując duże doświadczenie w rozwoju badań w dziedzinie projektowania.

2010 - Etyczne i radykalne
Badania Alessiego w ciągu ostatniej dekady rozwinęły się między dwoma punktami, które Alessandro Mendini określił jako „etyczny” i „radykalny”. „Etyczny”, rozumiany jako skłanianie się ku nowej prostocie i surowe wzornictwo. „Radykalny” natomiast wskazuje na poszukiwanie form silnie wyrazistych i dekoracyjnych. Projekty z „radykalnym” nadrukiem (na przykład Mendiniego lub Marcela Wandersa) oraz projekty z tendencją etyczną (takie jak Naoto Fukasawa czy David Chipperfield) można czytać zgodnie z tą dychotomią, pomimo różnorodności ich języków zachęcających do refleksji nad względnością tej klasyfikacji. Rozróżnienie między „etycznym” a „radykalnym” jest częściową próbą zdefiniowania znacznie bardziej złożonej rzeczywistości projektowania jako artystycznej i poetyckiej dyscypliny twórczej.